Merve Boluğur: İnce ruhlu adam severim!

• 10.10.2014 09:54

Merve Boluğur: “Hiç beklemediğim anda sürprizler yapan, düşünceli ve ince ruhlu adam severim. Hayatımdaki insanla her şeyimi paylaşabilmeli, en doğal halimle onun yanında olabilmeliyim...”

Merve Boluğur önce fotomodellik, ardından reklam filmleri derken, sinema ve dizi sektörünün aranılan oyuncularından biri oldu.

‘Küçük Sırlar’ dizisinde yakaladığı çıkışın ardından, ‘Muhteşem Yüzyıl’daki performansıyla adından söz ettiren Boluğur, Marie Claire dergisine bilinmeyenlerini anlattı.

Annem, babam ve erkek kardeşimle büyüdüm. Hatta hâlâ beraberiz, hâlâ evin küçük kızı gibi hissediyorum kendimi. Annem, bana bağımlılık derecesinde düşkündür.

Anaçlıksa, sonuna kadar. En ufak, en alakasız olayda bile yanıma koşar veya öyle bir şey yapar ki; ‘A bunu nasıl halletmiş?’ dersin. Enteresan bir annem var, gerçekten çok özel bir kadın.

Bizim işimizde ailenin desteği çok önemli. Sayelerinde manevi olarak büyük bir doyum ve güç hissediyorum.

Bunu hiçbir şekilde satın alamaz ve yerini dolduramazsınız.

* Lisedeyken, ‘sunuculuk yapmak istiyorum’ deyip duruyordum, görsel bir iş vardı hayalimde ama oyunculuk değildi bu.

Çocukluğumdan beri, çalışan kadın çok güzel bir profil olarak geldi bana; o yüzden okulu bitirir bitirmez ilk yapmak istediğim şey, iş hayatına atılmaktı.

Liseden mezun olduğum dönemde, kuzenim bir reklam şirketinde çalışıyordu ve bana bir fotoğraf çekimi önerisi ile geldi. Nasıl poz vereceğim hakkında hiçbir fikrim yoktu.

İlk iş deneyimim olacak diye kabul ettim. Çekime gittim; orada modellik yapan bir arkadaşımız vardı.

Beni çok beğendi ve kartını verdi; ‘yok, öyle bir şey düşünmüyorum’ dedim. Klişe bir hikâye belki ama sonra o karta baktım ve gördüm ki, ajans bizim sokakta! O an garip bir his doğdu içime...

* ’Kü­çük Sır­lar’ di­zi­si ile ci­ci kız­dan sıy­rılıp, bü­yü­dü­ğü­mü gös­ter­miş ol­dum. Se­nar­yo­yu ilk oku­du­ğum­da ‘bu ro­lü ben oy­na­ma­lı­yı­m’ de­miş­tim; be­ni çok he­ye­can­lan­dır­mış­tı.

* Bu be­nim mes­le­ğim. Yaşadıklarımı bü­yü­te­cek ka­dar bü­yü­lü bir dün­ya ya­rat­mı­yo­rum.

* Kü­çük­lü­ğüm­den be­ri bir oto­kon­trol oluş­tur­ma­dım ken­dim­de. Böyle mut­lu­yum. Bü­yü­te­cek bir şey yok, en ni­ha­ye­tin­de ölüp gi­de­ce­ğiz, hayata bakış açım böyle.

* Oyun­cu­lu­ğa ilk baş­la­dı­ğı­mız­da bir öğ­ret­me­ni­min söy­le­di­ği gü­zel bir söz var­dı: “Biz as­lın­da tek tip in­san de­ği­liz. İçi­miz­de ma­su­mi­yet de var, iyi­lik de, kö­tü­lük de...”

Çok doğru, sev­gi­li­miz­le baş­ka bir ta­ra­fı­mı­zı or­ta­ya çı­ka­rı­yo­ruz, ar­ka­da­şı­mız­la bir di­ğe­ri­ni...

Gün ge­li­yor çok sem­pa­tik olu­yo­ruz, gün ge­li­yor asi bir ya­nı­mı­zı keş­fe­di­yo­ruz. Ben de ço­ğun­luk­la öz­gü­ve­ni yük­sek ka­dın­la­rı oy­na­dım. Bu rol­le­ri se­vi­yo­rum.

* Hayatımdaki insanla her şeyimi paylaşabilmeliyim; en doğal halimle onun yanında olabilmeliyim. Sevgiyi içinde yaşamamalı insan; dışarı akıtabilmeli.

Bu da, onu karşılıklı olarak ifade etmekten geçiyor.

Yeri gelir bir yazı, bir söz ya da ufak bir hareket olur ama bunu gözlerde, bedende ya da sözde görüp hissetmeliyim. Yani karşımdaki adam ince ruhlu olmalı.

• #MerveBoluğur
• #MuratDalkılıç